Дай жыцьцю непрывязана віцца,
За плячыма да часу пакінь
Сумны дым, залацінкі ў карыцы
І падступна бязьвінную сінь.
Ці ня досыць трапляцца ў пастку
Выпадкова спатканых вачэй?
Хоць ня выбыў з гульні юнацкай
Назаўсёды - счакай яшчэ.
Лёс пасьпее твой сьвет нанова
Зь неспазнаным сусьветам сшыць.
Марны клопат - шукаць палову
Для загоенай цэлай душы.