Дзе расплылась душа на часткі,
Цвікамі сэрца да крыжа прыб'ю.
Твой погляд я злаy'лю знянацку,
Адчай спытаю, бо люблю…
Стары душой ужо, не целам,
Уздыхну і буду паміраць…
З надзеяй шэрай, з недаверам
Мне да апошняга цябе чакаць…
Па мары шчасця прагалосяць,
Сярод нямых крыжоy',
Вятры, што людзям сэнс прарочаць,
Знясуць мяне да іншых ужо краёy'…
Але і там спакою не знайду я –
Там, йшчэ цяжэй чым у жыцці…
Узгляні y' нябёсы, шпацыруе
Там зорка y' чорным небыцці…