Вершы пра каханне

На лекцыі, дзе зараз я сяджу,
Мяне няма.
Лячу, гляджу — унізе акіян,
А вось і край, дзе ты жывеш,
А вось твой дом, пакой...
Тут зараз ноч, ты спіш,
А я — у сон унікну твой.
Прыду і сяду ля цябе,
Крануся да рукі...
Чаму ж ты, любы, мілы мой,
Спалоханы такі?