Напаі мяне мёдам слоў,
Дакранайся пяшчотна рукамі,
Аднясі у краіну сноў,
Што ляжыць за сівымі вякамі.
Пацалуй мяне, дарагі,
І забудзь аб усім на свеце!
Бледны месяц хавае у хмарах рагі,
Завывае у коміне вецер...
Напаі мяне мёдам слоў!
Я напой бы, сасмяглая, выпіла:
Згатаваны усё ж ён табой,
І няважна, што мёд – ліпавы.