Не сыходзь, будзь побач.
Усё рушыцца? Ну i хай.
Калi ласка, у апошнюю ноч
Чалавецтва мне "Good bye"
Не скажы, родная мая,
Бо жыву цябе дзеля.
Твая душа мне родная такая,
А ўсмешка, сама таго не зная,
Узяла ў палон, палон такi,
Не як заўжды, бо салодкi.
Твае вусны чырвоныя, нiбы лал,
Твае вочы глыбокiя, як Цiхi акiян.
I насамрэч я даўно ўжо не мал,
Бо жонка ты мая (гэта не падман).
Толькi ты не сыходзь нiколi,
Якой бы мы не мелi долi.
А я сам таксама не сыйду,
Толькi калi на хвiлiну адну
За дзецьмi ў дзiцячы садок,
Альбо набыць дамоў сок.
Я дзеля цябе бараду пагалю,
Толькi нiколi не сыходзь!
Я ўсе турботы ад цябе адганю,
Толькi нiколi не сыходзь!
Я ўсё аддам, увесь табе аддамся,
Толькi ты назаўжды тут застанься!
Бо навошта мне гэтае жыццё,
Як самотнае без цябе быццё?
Самотнае праз тое, што прагне
Маё сэрца толькi да тваёй увагi.