Святло
Давай запалiм святло ўначы,
У кватэры, дзе толькi я i ты.
Будзем глядзець толькi ў вочы,
Разглядваць у iх начныя сны.
I так гадзiну за гадзiнай, хвiлiну,
Момант, iмгненне, сядзець.
Проста, без слоў, i нават раслiна
Больш за нас можа шумець.
А можам гэтае святло i пагасiць,
Бо мне ўсё роўна, кажучы шчыра,
Толькi б з табою да канца жыць,
Мая маленькая дзяўчынка Мiра.
I ў святле лямпы, i ў цемры начы,
Гэтая цiшыня нам больш за язык
Можа сказаць, слоў нават тысячы,
Можа гучней адазвацца чым крык.
Але незалежна ад усяго мы ляжам
Твар да твару, вусны сутыкнуцца
Без пацалунка, нiчога не скажам,
Каб ранкам так жа прачнуцца.