Парыж
Amour, мы засталіся безь нічога,
Няма тваёй, няма маёй віны,
Ты пэўна ведаў, часам лёс благі,
А траціць мне было зусім ня многа.
Няма бяды, бо маю я жыцьцё,
І горкія, чарнільныя тры словы;
Адпеў гучыць агульнай нашай мовы,
І гоіцца павольна пачуцьцё.
Тваім каханьнем сэрца ўжо ня б’е,
Даўно няма на што нам спадзявацца,
Дзе быў наш сад застаўся толькі глыж.
Але, калі прыгадваю цябе,
Не разумею й хочацца спытацца,
Ці ўбачым недзе колісь свой Парыж.