Т. А.
Лячу з дарогай – у нябёсы…
А крылы дома засталіся.
Я часта думаю пра лёс свой:
Ці ўсе жаданні хоць збыліся?..
Кахаў Жанчыну і кахаю
І Ёй удзячны да магілы
За подых весні, зелень маю,
З якіх я п’ю жыццёвы сілы.
Лячу з дарогаю праз вецер…
Мне Бог паслаў у век імклівы –
Яе, адзіную на свеце,
І толькі з Ёю я шчаслівы!..