Вершы пра каханне

Раз’ехаліся – разышліся…
Жывём на розных астравах.
І кожны ўжо з уласных высяў,
Як птах, забыўшыся на страх,
Цераз пакуты мкне да славы,
Каб першым быць…
Каб даказаць…
Каму і што?.. О Божа правы,
Бяскрыламу мне не лятаць:
Наўрад ці мара стане явай…
Не ведаў большых я шчадрот,
Пачуццяў тых, мацней што славы!..
Дык – пазвані... (Хоць раз у год).
Не насміхайся ты над лёсам,
Хоць мы з табой цяпер на “Вы”,–
А ўзыдзе сонейка над лесам,
Сагрэе душы-астравы!..