Безумоуна, аднойчы зноу сустрэнемся мы.
Хай не бачыуся доуга з табою, але
Я нiчога павер, пра цябе не забыу.
Толькi больш не хачу, каб было так далей.
Сярод зорак начных я адзiн, ты адна.
Я не ведаю гэта патрэбна каму -
Памiж намi паустала нямая сцяна.
Як парушыць з табою нам гэту сцяну?
Мару кожную ноч толькi я аб адным -
Як мага больш далей затрымацца у ва сне,
Бо пакуль да мяне ты вяртаешся у iм
I лагоднай усмешкай усмiхаешся мне.
Кожны момант з табой я у сэрцы збярог,
Але выпалi зноуку у радасць, цi на бяду
Трапна перада мной скрыжаваннi дарог.
Па якой у гэты раз да цябе я дайду?