Старая п'еса, але адчуваю
Знаёмых словаў незнаёмы смак.
Стаміўшыся ад сорамных фіналаў,
Жадаю ведаць, раб я ці мастак.
На згібах і няроўнасьцях сцэнару
Схаваўся шанец адзін на мільён,
Шукаю кволую надзею я на мару
У нязмыўнай памяці размоў.
І мой кожны новы крок наперад
У шляхі ператвараецца назад.
Заўтра будзе лепей чым учора,
Калі не, мо пражыву і так.
Чакаю, веру, мару аб спатканьні,
Ды ці маю права я казаць пра "нас"?
Тэлефануй, як будзе час.