Твой пацалунак адчуваю на сваіх губах.
Салодасная смерць! Вазьмі мяне ў абдымкі!
Я замярзаю ў восеньскіх сьнягах,
І сьлёзы ператвараюцца ў ільдзінкі.
На жаль, вандроўка шчасьця не ўдалась.
Чарговы раз я падмануўся ў спадзяваннях.
Сустрэча прывяла мяне да развітання
З каханай, што ў сэрдцы засталась.
Ну што ж. Пакрочым мы далей.
Хаваючы падалей пачуцьці, спадзяваньні...
Я ўжо спакойны, як кроплі восеньскіх дажджэй,
І веру ў вашае паўнюткае разачараваньне.