Вясновы сквер. Юнак калека.
Здрадліва-пуста да пляча...
А позірк б’ецца аб калені
І грудзі вострыя дзяўчат.
Спаднічак гучная прэм’ера.
І малады, прынадны час.
Але – хімера:
Трагічна думкам па начах...
Вясна – капрызная паненка.
І не для ўсіх маладзікі.
Жалобна дзынкаюць па нервах
Яму
спагады медзякі...