Я казала "люблю!"
Гэта значыць , прызнала
Чалавека ў табе
І ў сэрцы сваім.
Тваіх пісем чакала,
Вельмі доўга чакала,
А яны не ляцелі,
А яны не ішлі.
Можа, цяжка табе,
што не хочаш і думаць
Пра мяне і мой "казачны" лёс,
Галаву ў журбе
Я схіляю да долу
І не хочу пушчаць сваіх слёз.
І жадаю табе я дабра ў дарозе,
І святла, і надзей, што
Да шчасця вядуць,
І здароўя табе, тваім
Блізкім ў трывозе
Хай лясы і бары,
Сенажаці дадуць.
Напішы мне пісьмо,
Пра сябе мне паведай,
А яшчэ будзе лепей -
Прыедзь!