***
Я, магчыма, не ўмею кахаць,
каб да слёз,
забыцця,
да мурашак.
Не магу пра пачуцці сказаць…
Ды і ты… Ты так рэдка мне кажаш
Пра каханне,
пяшчоту,
жаданні…
Божа мой! Ці чакаю я слоў?
Я чытаю адказ на пытанні,
калі ў вочы гляджу табе зноў.
Бласлаўляю тваю усмешку,
таньчаць думкі ў маёй галаве.
Я падгледзела: у застрэшку
наша шчасце святое жыве.