Вось патухла апошняя зорка,
Час не здольны пакуль што стрымаць...
Свет расчыніць магічныя створкі,
Каб маглі новы дзень распачаць.
Ён падорыць надзею на цуды,
На вялікія справы натхніць,
Ён пазбавіць ад болю і бруду
І пра крыўду прымусіць забыць;
Нагадае мне любага імя
І пяшчоту яго цёплых рук,
У свядомасці голас пакіне,
Ад якога мацней сэрца стук.
І за тое нябёсам удзячна,
Я хацела ўбачыць анёла,
Што за спінай нячутна стаіць,
Усміхнецца, калі мне вясёла,
Калі дрэнна, падкажа як жыць.
Я хацела крануцца нябёсаў,
Адшукаць між аблокаў той сад,
Дзе складаюць гісторыі лёсаў
І выконваюць Бога загад.
Я хацела знайсці ўсе адказы
На пытанні, што ў сэрцы жылі,
Зразумець, як пазбегнуць адразу
Крыўды, болю, што ёсць на зямлі.
Я хацела сустрэць тыя вочы,
Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь