Вершы пра каханне

Са мною першае каханне
ў чарніцах —
Дзяўчынка пасталелая мая.
He ягады —
а вочы чараўнічыя
Мне бачны ў тых далёкіх днях...

О, як яны сляплялі свет мой белы —
He бачыў я нічога,
апроч іх!
Здавалася, як дзве чарнічкі спелыя,
На гольцы шч

Між золата лясных бяроз
Гараць прасветлена рубіны,
Якія нават і ў мароз
He патухаюць у рабіны.
Дзе наш шалаш?

Гляджу на сонца вечаровае,
яно — як дзьмухавец на снезе
I хоць пейзаж той зачароўвае,
няма гармоніі...
Ты — недзе...
А ты ж была, як гэты іней,
што на бярозе —
на нявесце...
Світае вечар снегам сінім.
Няма гармоніі...
Ты — недзе...
А дзе?
I сам не