Было спадзяванне на гэту сустрэчу ,
Што будзе каханне між нас як раней,
Але знішчыў мару бязлітасны вецер
Мы неразуменне адчулі мацней.
Я зноў адчуваю пякельную страту,
Бясконца балюча і горычна мне,
Памылкі ранейшыя рвуць з мяне плату,
Што рэдка убачыш у жудасным сне.
Ды ёсць спадяванне , жывая надзея,
Што зможацца вецер, пазбавіцца сіл
І разам спяём мы яму, ліхадзею,
Каб ён стаў лагодным і , нават , як штыль.
2011