ЧЫРВОНАЕ НА БЕЛЫМ
Шырэе між намі мяжа,
Абветраны словы кахання.
А ружы на снезе дрыжаць,
Бы сведкі балючых растанняў.
Так прыкра і сумна гдядзець,
Чырвонае месціцца з белым.
Куды ночка нас завядзеш?
Снягі вэлюм кветкам адзелі.
Вы сення дарункам зіме,
Што не раскахае не здрадзіць.
Я мроі ,надзеі усе меу,
У мару паверыў- мо зладзім!
Віную сябе ,вечар ,змрок,
Твой след да мяне засцілае.
Шкадую не змог, не збярог,
Маўчу, спадзяюся, кахаю!