Мая мiлка па вясне
Ноччу раптам будзiць:
„Паглядзi, як у мяне
Паднялiся грудзi.
Ты ўсё спiш, а я чакаю
Драйвiнга былога.
Ты куды? Ужо трымае
За каўнер малога.
Ты можа i не хочаш,
Але ўсё ж павiнен.
„Вiягра” дапаможа
Утроiць твае сiлы.
Ты можа i не можаш,
З’еш трохi медыцыны.
I зложым гэты ложак
У iмя духа з сынам.
Ноч згубiлася iмгненна,
I сxавала вочы.
Стаiць мiлка на каленях
I кахацца хоча.
Усё было бы добра
I занадта проста.
Але ж табе мая хвароба
Амаль за дзевяноста.
Я можа i не хочу,
Але ж ужо павiнен.
„Вiягра“ дапаможа
I верне мае сiлы.
Ты можа i не хочаш,
З’еш трохi медыцыны.
I зложым гэты ложак
У iмя духа з сынам.
05.05.2013 Сяргей Брандт