А ты ці ведаеш,
чым я жыву і дыхаю,
і што трывожыць
па начах душу?
Ты замані мяне ў сон
заманіхаю –на споведзь,
на сардэчную імшу.
І я, тваімі чарамі,
захмелены прымчу
на быстраногім
скакуне туды,
дзе рай на ўсіх
падзелены, --
у край палескі ,
дараваны мне...