Вершы пра каханне

Шчаслiвыя хвiлi насталi
Ў душы запалаў агонь.
А помнiш, як мы iх чакалi,
Iсцi каб далонь у далонь,
Каб сэрцы затрапяталi,
Каб раем здалося жыццё,
Каб птушкi нам вечна спявалi,
А гора пайшло ў небыццё.
Давай мы з табою забудзем
Усё, што мiнула-прайшло.
Былое не ўспомняць людзi,
Яно ўжо травой парасло.
Закрый на iмгненне вочы —
I мы паляцiм да зор
Блукаць сярод яснае ночы

Ты — мой любы, мой каханы,
Мой адзiны i жаданы.
Ты — мой блiзкi i далёкi,
Мой прыгожы, яснавокi.
Ты — сустрэча i расстанне,
Ты — i ранак, i змярканне.
Ты — мой боль, маё жаданне,
Смутак, радасць i чаканне.
Зацвiтуць вясной рабiнкi,
Можа сыйдуцца сцяжынкi.
Сэрца знойдзе той спакой,
Як сустрэнемся з табой.

15.08.03

Яго чакаем мы заўжды,
Але яно само прыходзіць,
Блукае дзесьці праз гады
І ў пэўны час шляхі знаходзіць.
Ледзь чутны лёгкі вецярок:
Амур нябачаны лятае.
Страла трапляе ў левы бок —
Цяпло па сэрцы працякае.
І двое стрэліся і зноў,
На момант погляды застылі,
Як прыцягненне палюсоў
Далонь з далоняю злучылі.
Наканаваны лёсам час,
Калі надыдзе дзень спаткання.
І не міне, паверце, вас

Не знае світання, не знае змяркання
Гарача-кіпучая страсць.
І зноўку сустрэча, і зноўку расстанне,
Каханне — для сэрца напасць.
І як яно, беднае, сэрца трывае,
Трымціць і, здаецца, сарвецца ўраз.
І полымя слоў нам душу сагравае:
Дрыготкіх тры словы кахання ў адказ.
Мы песцілі іх і ў сэрцы насілі,
Штодня сагравалі цяплом пачуцця.
І зараз няхай прагучаць над усімі

Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх,
Бо жар цела твайго растапляе.
Голас цёплы, ласкавы казыча мой слых,
І дрыготка, як ток прабягае.
Распалі маё сэрца каханнем сваім,
Хай журботныя згінуць хвіліны.
Мы з табой на вяршыні Любові стаім,
Зніклі ўсе, для мяне ты адзіны.
Не адводзь ад мяне агнявы свой пагляд:
Мае вочы п’юць водар з тваімі.
І нам нельга ступіць нават кроку назад,

Я прыйду да цябе, ты паклiч.
Не збаюся я цёмнае ночы.
Зазiрнуць каб у ясныя вочы.
Я прыйду да цябе, ты паклiч.
Я прыйду да цябе, ты чакай.
Калi стане на сэрцы горка —
Узыйду ў цёмным небе зоркай.
Я прыйду да цябе, ты чакай.
Я прыйду да цябе, ты не спi.
Калi ранкам убачыш праменьчык.
Нiбы цёплы, пяшчотны агеньчык,
Я прыйду да цябе, ты не спi.
Я прыйду да цябе, толькi вер,

Гляджу у блакiтныя вочы
I бачу бяздоннае неба,
Як зоркi мiгцяць сярод ночы —
Мне ж болей нiчога не трэба.
К табе, любы мой, прытулюся
I стан абаўю твой рукамi.
Нiчога з табой не баюся,
А зоркi, як сведкi, над намi.
Салодкiя вусны злiюцца,
I будзе гарачым дыханне…
Iскрынкамi зоркi смяюцца,
А ты мне пяеш пра каханне.

08.09.02