Вершы пра каханне

Коліш вострымі абцасамі
Кляновы восені дыван,
А я падошвамі,як прасамі,
Разпрасоўваю валан.
Мяне ты раніш словамі,
А я стараюся не чуць.
Між намі шкваламі не роўнымі
Дажджы восені ідуць.
Лісток паранены,праколаты
На тваім павіс абцасе.
Пачуцці нашы перамолаты,
Разсыплюцца ў гэтым часе.
Адчуў тваю я нелюбоў,
Да холаду рукі не дакрануся.
З жорсткасьцю абцас калоў
Тое,што кахаць я мусіў.