Вершы пра каханне

на вагоне ляц1ць
св1танне
наз1раецца пэуны
прагрэс
прызнаюся табе
у каханн1
па тарыфе
Velcom-МТС

Малітву сьвітальную не параўнаць
З уздыхам душы
ў цішыні вечаровай...

У сьвеце грэшным,
Жорсткім
I суровым,
Дзе вісьне дух татальнае маны,
Ёсьць толькі тры
Высокіх, чыстых словы,
Якім ніхто ня вызначыць цаны.

Сьціскае сэрца непаўторна
вусьціш,
I падаецца, што спыніўся час,
Калі прашэпчуць спаленыя вусны
Тры словы —
Як жыцьцё,
Кароткі сказ.

І я,
Як гэты сьвет,
Сівагаловы,

Хрусталю горнага чысцей
Маё бязмежнае каханне.
Нябесных зор яно ярчэй,
Ад сэрца йдзе замілаванне.

Любімы светлы вобраз твой,
Хвалюе, душу мне кранае.
Дзівосна мара цудных мрой,
Табой каханне ап’яняе.

Няма пачуцця гарачэй,
Чым да цябе я адчуваю.
Пад позіркам тваіх вачэй
Пра ўсё на свеце забываю.

У словах цяжка перадаць,
Як чыста й горача жаданне.
Няма таго, з чым параўнаць

Лістападзіць настрой
Драбязінка любая.
Мне цябе не хапае,
Як каню мурагу.
Не тужу, не ўсыхаю,
Не іржу, не ўздыхаю,
Не здыхаю,
Не ведаю сам,
Ці кахаю.
Ведаю —
Без цябе не магу!

Перуны грукаталі ў прасторы пустым,
Прыгіналіся долу кусты,
I у цёмным прадонні набухшых крыніц
Гаслі водсвіты бліскавіц.

Мы стаялі ўдваіх, і тугая каса
Ненарокам кранула мой твар,
I тады я адважыўся і расказаў
Пра сардэчны, як кажуць, пажар.

Ты ж глядзела на клён, што на вуліцы мок,
Быццам бачыла першы раз.
Я адказу твайго дачакацца не мог, —
I агеньчык надзеі пагас.

1

— Я вас люблю! —
Сказаў я ўпершыню
У львоўскім парку тым спякотным летам
I ёй, і сонцу, жнівеньскаму дню.
Яна змаўчала. Я за ёю следам
Ішоў як цень.

Бег да цябе праз буран і імжу.
Поўз да цябе з летуценнем і скрухай.
Болей маўчаць не магу.
Я скажу.
Ты мяне ўважліва толькі паслухай.

Вуснамі смелыя словы ляплю,
Цяжка і горача іх выдыхаю:
Чуеш, каханая? — верна люблю,
Чуеш, любімая?

Чаромхі горкі пах...
Зялёных дрэў красунак...
Пялёсткі на тваіх губах -
мой пацалунак.

Спяшаўся я і не паспеў:
заспела ранне...
Ляснога ветру спеў -
маё прызнанне.

Прайду дажджом, з’яўлюся сном,
мільгну трывожным ценем.
Шум вяза пад тваім акном -
маё трызненне...

Куды твой шлях ні павядзе –
і я там буду.
Не азірайся
анідзе –
з табою я ўсюды...

Марыя, чуй,