Вершы пра каханне

АСОТ І КРАПІВА

Дзе ягады маліны –
Заўсёды крапіва.
Там зайздрасць, здзекі, кпіны,
Дзе пекная ўдава.

Дзе залатыя ружы –
Расце густы асот.
Жыве з нікчэмным мужам
Пяшчота з года ў год.

А дарагі пярсцёнак
На пальцы пустальгі.
Гарыць шчаслівы золак –
Дзе холад і снягі.

І так па лёсе кружаць,
Нібыта двойчы два,
Маліна дзе і ружа –
Асот і крапіва.

НЕ ВЕДАЮ

Каб прыйсці да яго,
Колькі трэба прайсці?
Каб дазнацца прызнання,
Што ў сабе адшукаць?
Колькі ў сэрцы пяшчоты
І ласкі ўмясціць,
Каб ён змог пакахаць…
Колькі думак узважыць,
Колькі бед перажыць,
У адно каб два жыцці
Нарэшце злучыць?..

Мора

Мора

Я прачынаюся ў халодным ложку,
У бялізне колеру мора.
І хвалі яго гайдаюць паверхню.

У абдымках роднай пустэчы - ...цёпла.
Але толькі таму,што на мне зімовая коўдра.
І зараз мне не ўцекчы.

Балансуючы акрабатычна між
Рэальнасцю і сном
Я чую,што няма паветра для нас двох.

І запозна мяняць каардынаты
Ў стасунках,што нагадваюць краты.
Хіба варта пакінуць мора,
А ў ім частку мяне...

Душы маёй хацелася збавення...

Душы маёй хацелася збавення,
I ты прыйшла,
I сонца прывяла.
Я ў гэтым свеце быў адно
імгненне,
Але на вечнасць хопіць мне
святла.

Абняла і прамовіла ціха...

Абняла і прамовіла ціха:
— Можа, мы не пабачымся больш.
Ну, куды ты, пабудзь яшчэ крыху.
I хіснулася лесвіца ўбок.
I прыступкі згубіліся ў ночы.
Без цябе
столькі часу
як змог?
Дацягнуўся да выхаду моўчкі
I дарогу разгледзеў ля ног.

I дарога ўпіралася ў дом
He пачаткам сваім, а канцом.

Пасадзіла бярозку

З народнага – пра жаночую долю

Пасадзіла бярозку
Ля бацькавай хаты.
А сніцца рабіначка
З лісцем прымятым.

Ой ты, доля у замеці.
Ветрам змятае лісце.
І кахаў да бяспамяці -
Але разам не быць нам.

Стынуць гронкі-гарчыны
Ва ўтрапенні дрыжачым.
Пастаю ля рабіны –
Долю разам адплачам.

1987

Ты чакай мяне, толькі чакай...

Ты чакай мяне, толькі чакай,
Як чакаюць вясну штогоду.
Як чакаюць у дождж пагоду,
Ты ў расстанні мяне чакай.

Я прыйду з маладой травой,
Светлым промнем п’янкога лета –
Твой жаданы, адзіны твой,
Хто каханнем тваім сагрэты.

Ты – мой лёс, паратунак мой,
Светлаказка маёй юдолі.
Дзякуй Богу, што ты са мной,
Што не будзеш з другім ніколі.

Першае каханне

Першае каханьне – салодкая мара,
Спадзяваньняў маладосьці рай.
Усё вітае пад каханьня штандарам,
І толькі раніцою – бывай.

Усё назіралася ў ружовым сьвеце,
І словы каханьня ў першыню прамаўляў.
Ружовыя хмаркі прагнаў жыцьця вецер;
Занадта шмат я сябе разгубляў.

І з высновы жыцьцёвых вяршыняў,
Узіраюсь у маладосьці міраж,
Але бачу вакол адну пустыню:
Толькі брудны пыл і пустэча ўабсяж.

Першае каханне

Я думала даўно забыла
Хлапца таго з блакітнымі вачыма,
На золку песню салаўя,
Духмяны бэз ля ручая.
Сцяжынку ў полі, ядраныя росы,
Вяночак з кветак на русявых косах...
Мне з ім не суджана ў жыцці
Адной дарогаю ісці.
Вятры шугаюць, маразы, завеі,
Ды толькі ў сэрцы недзе палымнее
Усе мінулыя гады
Каханне першае заўжды.

Бывайце здаровы

Бывайце здаровы,
Бацькавы парогі,
Кудою хадзілі
Мае белы ногі.

Кудою хадзілі
Да й хадзіці будуць,
Каго я любіла,
Да й любіці буду.

Каго я любіла,
Стаіць за плячыма,
Каго знаць не знала,
Той перад ачыма.

Каго я любіла,
Той паплыў з вадою,
Каго знаць не знаю,
Той жыве са мною.

Мужчына. Жанчына. Чаканне...

Мужчына. Жанчына. Чаканне.
Шуканне. Блуканне. Час.
Жанчына. Мужчына. Спатканне.
Вітанне. Пытанне. Адказ.
Мужчына. Жанчына. Дыханне.
Сэрцабіццё. Забыццё.
Жанчына. Мужчына. Каханне.
Мужчына. Жанчына. Жыццё.