Вітаем Вас на сайце, якi прысвечаны беларускай лiрычнай паэзіі.
У нас Вы знойдзеце вершы пра каханне, якія былі напісаны беларускімі паэтамі
Калi Вы самі пішыце вершы пра каханне, пішыце ў зваротную сувязь - мы з радасцю размесцім Вашыя вершы на нашым сайце.
Захоўвайце каханне ў сваім сэрцы!
Вітаем Вас на сайце беларускай лiрычнай паэзіі
Рэйтынг аўтараў
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
|
Лепшыя вершы пра каханне
Я іх табе вясной прынёс
З зялёнае лясное далі.
Празрыстыя крупінкі рос,
Яшчэ на лісцях трапяталі.
Пачырванела ты ў адказ
На мой паклон і прывітанне.
Хай песняй стане гэты час
Майго юнацкага кахання.
Невінаваты я, што мы
Чаго няма, таго і просім.
Не злуй, што я сярод зімы
Табе тых красак не прыносіў.
А ты кіўнула галавой,
Маўляў, дарма сябе трывожыш:
– Яны патрэбны мне зімой,
Вясной прынесці кожны зможа.
О каханне маё бясконцае,
Не ўцякай ад мяне, пашкадуй!
За табой, як за светлым сонцам,
Па штодзённай дрыгве іду.
Чарада нада мной жураўліная,
Пада мною - балот віры.
Журавінамі, журавінамі
Кроў мая на куп'і гарыць.
На шляху толькі чорная лотаць,
А за мной, ад маёй крыві,
Утрапёна квітнеюць балоты
Смолкай песень, пярэснай любві.
Кроў сплывае. Няма спакою.
І калі ўпаду нежывы,
Красаванне кветак жывое
Застанецца на месцы дрыгвы.
Я ўсміхнуся табе, як мага прыгажэй,
І завяду цябе ў сад з салаўямі.
На лаўцы з дрэўна з табою там сяду хутчэй,
Заплюшчу вочы ад сонца над намі.
Хай ад любові кружыцца ў нас галава,
Няхай у казку мы верым, як дзеці.
Нас будзе радаваць усё: кветкі, птушкі, трава,
І промні сонца, і з водарам вецер.
І ў захапленні тым момантам час правядзем,
Нам не патрэбны ні рухі, ні словы,
А нашы душы ў адзінстве, любоў нас вядзе.
Да нас належыць наступны дзень новы.
Iзноў пабачыў я сялібы,
Дзе леты першыя прайшлі:
Там сцены мохам параслі,
Вясёлкай адлівалі шыбы.
Усё ў пылу. I стала мне
Так сумна, сумна ў цішыне.
Я ў сад пайшоў... Усё глуха, дзіка,
Усё травою зарасло.
Няма таго, што раньш было,
I толькі надпіс “Вераніка”,
На ліпе ўрэзаны ў кары,
Казаў вачам аб тэй пары.
Расці, ўзмацовывайся, дрэва,
Як манумент жывы, ўставай
I к небу надпіс падымай.
Хай нерухомы словы спева:
Чым болі сходзіць дзён, начэй,
Тым імя мілае вышэй.
Ты пакліч мяне. Пазаві.
Там заблудзімся ў хмельных травах.
Пачынаецца ўсё зь любві,
Нават самая простая ява.
І тады душой не крыві
На дарозе жыцьця шырокай.
Пачынаецца ўсё зь любві –
Першы посьпех і першыя крокі.
Прыручаюцца салаўі,
І зьмяняюцца краявіды
Пачынаецца ўсё зь любві –
Нават ненавісьць і агіда...
Ты пакліч мяне. Пазаві.
Сто дарог за маімі плячыма.
Пачынаецца ўсё зь любві.
А інакш і жыць немагчыма.
Я вас не ведала б, а вы
Неспадзявана так сустрэлі,
Дыханнем птушачку сагрэлі –
Майго бяссоння вартавы.
Я ўпершыню спасцігла ноч
І шлюбу страснае імгненне,
Нібы вар’яцкае стварэнне,
Вас не пускала з рук і з воч.
І так паціху адтавала,
Усё на памяць забірала,
Каб у халодны, мройны час,
У час нясцерпнае тугі,
Успомніўшы на міг пра вас,
Сагрэцца ў думках дарагіх.
Як сказаць вам аб прычыне,
Ад чаго так сумна мне, -
Дзве касы ў адной дзяўчыны,
Што ручайкі, на спіне.
А пазнацца давялося,
Так прывабіла сама –
Апавілі сэрца косы,
Што і выхаду няма.
І я мару аб адзіным,
Хай бы косы больш раслі,
Каб, як тыя каляіны,
Праз жыццё мяне вялі.
Паглядзі на неба... Я твая зорка...
Чырвоная ружа, твая дзяўчынка.
Ціха для сaбе малітву паўтараю.
Ты – мой герой... Мой пяшчотны прынц...
Ты – ўсе вартыя што я маю.
Мой дарагі, я цябе кахаю...
Па меры таго як памалу
з глыбі яна йшла на мель,
я бачыў: ад футарала
вызвалялася віяланчэль.
А пляж быў пусты і дзікі…
О, як бы хацеў я стаць
у момант той раптам смыкам,
каб струны яе кранаць.
Калі б не каханьне,
То гэты сьвет
Ня меў бы сэнсу і плёну...
Сьвечка бяз полымя —
Проста прадмет:
НЕ-А-ДУ-ШАЎ-ЛЁ-НЫ.
Яго абвяшчалі не фанфары —
Гучалі прызнання нашага чары.
Святло выпраменьвалі не гірлянды —
Свяціліся ярка нашы пагляды.
Не медзь выбівала гулкія маршы —
Кроў біла ў грудзі і скроні нашы.
Не ленты і флагі палымнелі –
Гарэлі нашы губы ў хмелі.
Не літары ўспыхвалі агніста —
Было жывое наша адзінства.
Спраўлялі лепшае свята зямное
Нас двое...