Вітаем Вас на сайце, якi прысвечаны беларускай лiрычнай паэзіі.
У нас Вы знойдзеце вершы пра каханне, якія былі напісаны беларускімі паэтамі
Калi Вы самі пішыце вершы пра каханне, пішыце ў зваротную сувязь - мы з радасцю размесцім Вашыя вершы на нашым сайце.
Захоўвайце каханне ў сваім сэрцы!
Вітаем Вас на сайце беларускай лiрычнай паэзіі
Рэйтынг аўтараў
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
|
| ||||||||
Лепшыя вершы пра каханне
Апошняе слова маё –
табе.
Апошні світанак.
І сонечны ранак.
Апошні мой позірк
і покліч, і дотык –
усё, усё, мой любы,
табе.
Бяры. Беражы.
Усё. Назусім.
Перад небам не хлусім.
Нiбы перышкi летаюць
Лёгка-лёгка ў паветры
Маi словы: "Я кахаю"
I шукаюць чыё-та сэрца...
Ты і я: пралеска ў снах бурану,
Дрэўца вішні ў ярасным агні,
Кропля на спіне Левіафана,
Радуга на крылах навальніц.
Пад дзевятым валам ветразь ніцы,
Верас, што агнём абняў пярун,
Павуцінка ў пекле навальніцы, —
Адкажы на вуха ўладару,
Як мне здужаць ураган і вецер,
Вечны мой, зацяты, страшны бой?
Як мне, моцнаму, пражыць на свеце
Без цябе, танюткай і слабой?
А мне ўсё лепей безь цябе.
Працую – не гарую.
Спакойна сіле не слабець –
Магу зьвярнуць гару я.
Бясплённа дзень не праміне,
На мары не патрачу.
Сьмяюся, калі сьмешна мне,
А плачацца – ня плачу.
Так, мне ўсё лепей безь цябе.
Жніво пасьпела ў часе.
Ні тлуму, ні трывог цяпер.
...І ні хвіліны шчасьця.
Гэта казка, ці ява, ці сон –
Чуць твае сэрцагрэйныя словы.
О, які іх салодкі палон!
Так і слухаў бы: “Што Вы! Ну што Вы!..”
Дзіўнавокая краска Зямлі
Ці спагады ручай хуткацечны?..
Мы з табою і дня не былі,
А здаецца: знаёмыя вечнасць...
Зноў як прыйдзеш у мройныя сны,
Нібы сонечны промнік маёвы,
Я скажу: “Ты царыца вясны!”
І пачую: “Ну што Вы! Ну што Вы!”
Квітнеў бы луг і вечны сад,
Калі б вясельны нас абрад
Злучыў пярсцёнкамі даўно.
О, каб не наш з табой разлад.
Любага слядочкі цалаваць
Так жадана, як і немагчыма.
Аб прыемным добра сумаваць,
Для сустрэч знаходзячы прычыны.
Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы
Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы
У ціхую сінюю ноч
I сказаць:
«Бачыце гэтыя буйныя зоркі,
Ясныя зоркі Геркулеса?
Да іх ляціць наша сонца,
I нясецца за сонцам зямля.
Хто мы такія?
Толькі падарожныя, — папутнікі сярод нябёс.
Нашто ж на зямлі
Сваркі i звадкі, боль i горыч,
Калі ўсе мы разам ляцім
Да зор?»
1915
Твае недамоўкі, мае недаверы...
Твае недамоўкі, мае недаверы
Расплавіць спагадна ратунак вачэй,
I выплача рэўнасць няспаных начэй
Твае надамоўкі, мае недаверы.
Рассеюцца здані, прывіды, хімеры,
I поўні пагляду стане лягчэй,
Калі недамоўкі, калі недаверы
Расплавіць спагадна ратунак вачэй.
Ты — мой любы, мой каханы,
Мой адзiны i жаданы.
Ты — мой блiзкi i далёкi,
Мой прыгожы, яснавокi.
Ты — сустрэча i расстанне,
Ты — i ранак, i змярканне.
Ты — мой боль, маё жаданне,
Смутак, радасць i чаканне.
Зацвiтуць вясной рабiнкi,
Можа сыйдуцца сцяжынкi.
Сэрца знойдзе той спакой,
Як сустрэнемся з табой.
15.08.03
Не сумуй, што гады пралятаюць...
Не сумуй, што гады пралятаюць,
Свой сівы пакідаючы знак,
Што пачуцці няўзнак адцвітаюць,
Як і ўсё адцвітае няўзнак.
Не сумуй, што хвіліны пяшчоты
У прывычнай сваёй бегатні
Адкладалі на заўтра, на потым,
Мітусні ахвяруючы дні.
Не сумуй! Што з таго сумавання!
Хай маршчыны разумняць чало!
Будзем помніць: было ж і каханне,
Салаўінае лета было!..
Рана-позна пара наступае
Па асенняй сцяжыне пайсці.
Не сумуй, што жыццё пралятае:
Мы ж спаткаліся ў гэтым жыцці!